Εστυψα το μυαλό μου αρκετή ώρα για να βρω λόγια....που θα μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωσα βλέποντας αυτό το βίντεο. Κατά ένα περίεργο τρόπο, εκτός από τη συγκίνηση που με κατέκλυσε, ένιωσα και ένα άλλο περίεργο συναίσθημα. Ναι, αυτό μπορώ κάπως να το περιγράψω...ένιωσα την ανάγκη να γίνω καλύτερος άνθρωπος....δηλαδή να προσπαθήσω. Ευχαριστώ πολύ τη δασκάλα του Μάριου, Αγγελική Κορκοβέλου που μου υπέδειξε αυτή τη ....μικρή ιστορία.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Αναδημοσίευση. Πολλά συγχαρητήρια!
Πω πω....συγκλονιστικό !!
Σας ευχαριστώ πολύ. Αgapi καλώς όρισες στο φτωχικό μου. Οσο για εσένα EgoEtsiToVlepo, πάντα με τον καλό σου λόγο...
Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα?
Αφήνω στην άκρη ότι είμαι μαμά
και καταλαβαίνεις για τι ευαισθησίες μιλάμε….
Αν όλοι μας, σκεφτόμασταν και συμπεριφερόμασταν όπως αυτά τα παιδιά, πόσο αλλιώτικος θα ήταν ο κόσμος μας! Κλαίω...
και συνεχιζω...μη το βαζεις κατω...υπαρχει δυστυχια που δεν την εχουμε φανταστει....
Δημοσίευση σχολίου