Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και αγάπη........


Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009


Εφυγες σήμερα από τη ζωή.....δεν τα πρόλαβες αυτά τα Χριστούγεννα.....ήσουν δυνατή όλα αυτά τα χρόνια.....πάλεψες όσο μπορούσες .....κι ακόμη παραπάνω.....δεν μπορώ να το πιστέψω.....φοβάμαι να πω καλή αντάμωση......γιατί απλά φοβάμαι το θάνατο.......
καλό σου ταξίδι Κατερίνα.........

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Αγιες μέρες ή ......."30 μέρες νύχτα";

Και λοιπόν; Τι κι αν έρχονται Χριστούγεννα; 
Οι βρυκόλακες είναι εδώ!




(αναδημοσίευση από Πιγκουίνο. Σ΄ευχαριστώ)



Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Αγάπη μου.....παμπόγρια!!!!


glitter-graphics.com

Βράδυ....γύρω στις 11. Δε νιώθω πολύ καλά, μάλλον με περιτριγυρίζει γρίπη. Τώρα των χοίρων είναι, η παλιά, η νέα....θα σας γελάσω. Φοράω φανελένιες πιτζάμες, μάλλινες κάλτσες, εξοπλίζομαι με τα γυαλιά μου και ....ξαπλώνω παίρνοντας για συντροφιά μου τον ΚΑΖΑΜΙΑ που τον δανείστηκα από τη μητέρα μου για να αντιγράψω μία συνταγή για λεμονόπιτα. Ως γνωστόν ο ΚΑΖΑΜΙΑΣ είναι ένα λαϊκό ανάγνωσμα που απευθύνεται κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα. Θυμάμαι πάντα τα Χριστούγεννα, το έπαιρνα δώρο στις γιαγιάδες μου. 
΄Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν, το σκηνικό της συζυγικής κλίνης, κάθε άλλο παρά ερωτικό είναι, ούτε υπόσχεται μια βραδιά ...πάθους. Μόνο το πιεσόμετρο και η πάπια μου λείπουν για να θυμίζω μια γριά στην εντατική, το αντίθετο δηλαδή από το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Παρόλα αυτά, ο σύζυγος πλησιάζει με "απειλητικές" διαθέσεις. Το ματάκι "παίζει". Τα ξέρουμε δα αυτά τα "σήματα". Ε, λοιπόν, ή είμαι μια θεά ακόμη και σ΄αυτή την κατάσταση αποσύνθεσης, ή ο σύζυγος χρειάζεται επειγόντως οφθαλμίατρο. Παρεπιμπτόντως, ήθελα να΄ξερα, αυτά τα σερνικά, πού τη βρίσκουν την όρεξη, βρέξει, χιονίσει; Anyway....Επιβεβαιώνονται οι προθέσεις του διότι πετάει τη γνωστή ατάκα: 
-Νυστάζεις;
-E,όχι....απλώς θα διαβάσω λιγάκι...
-ΚΑΖΑΜΙΑ διαβάζεις;
-Γιατί;;;;;Τι έχει ο ΚΑΖΑΜΙΑΣ; Ξέρεις πόσα ενδιαφέροντα πράγματα μπορείς να βρεις εδώ μέσα; Θησαυρούς....
Ο αγαπημένος μου τραβάει τον ΚΑΖΑΜΙΑ απ΄τα χέρια. 
-Ασ΄το τώρα αυτό ρε παιδί μου....
-Μηηηηηη! Τον ΚΑΖΑΜΙΑ μου!
-Μπα....Θα σε αντικαταστήσω...
-Με τι;
-Με κάποια πιτσιρίκα, ζουμπουρλούδικη....για να μου κάνει τα κέφια.

-Κι εγώ θα σε αντικαταστήσω...
-Με τι;
-Με έναν γέρο, για να έχουμε και κοινά ενδιαφέροντα. Τα πρωινά θα βλέπουμε Αυτιά, μετά βόλτες στη λαϊκή και στο σούπερ μάρκετ με τα πι και τα μπαστούνια, καθημερινές επισκέψεις στο φαρμακείο, ανταλλαγές χαπιών για πίεση, καρδιά κλπ, συζητήσεις για το καυτό θέμα της επικαιρότητας, δηλαδή εάν θα κάνουμε το καινούργιο εμβόλιο...
-Καλά! ( πολύ στακάτο και ξερό αυτό το Καλά!)
"Μου θύμωσε. Ηρθε η ώρα να επιστρατεύσω τα μεγάλα μέσα, ξέρετε φιλενάδες, τσαχπινιές, ζουζουνιές, τις γνωστές γυναικείες που....νιές."
-Εντάξει βρε μωρό, αφού βλέπεις ότι είμαι χάλια. Εχω ρίγη, καίει η μύτη μου. Πρέπει να έχω και δέκατα...
-...........
-Να σου διαβάσω ΚΑΖΑΜΙΑ να σε νανουρίσω;
-Διάβασε....
-Λοιπόν....Θα σου διαβάζω τις παροιμίες που είναι γραμμένες στο κάτω μέρος της σελίδας. "Οπού ναι καλορίζικος, γεννά κι ο κόκκοράς του, εγώ γελώ με δώδεκα και δεκατρείς μ΄εμένα, να λείπαν τα πιπέρια μου, να ιδώ τις μαγειριές σου....."
-Χρρρρρρρ.....Ζζζζζζζζζζ
"Κοιμήθηκε ο χρυσός μου....Ωραία! Τώρα θα διαβάσω με την ησυχία μου τον....ονειροκρίτη!"


Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Χρόνια πολλά!!!!!


Σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια σ΄έφερα στη ζωή.....Να τα εκατοστήσεις αγόρι μου μονάκριβο.....σε λατρεύω! Θα είσαι πάντα ο μικρός μου πρίγκιπας...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Τα νεύρα......τσατάλια


glitter-graphics.com

Στο κουίζ επικράτησε το ΝΑΙ. Ομως εγώ, ακόμη να πάρω απόφαση. Δε φταίω εγώ. Οι συνθήκες....Προς το παρόν είναι απαγορευτικές. Λοιπόν παράταση στην αγωνία, την ατολμία, το αδιέξοδο. Μια "άσπονδη" φίλη με είχε χαρακτηρίσει κάποτε αναβλητικό άτομο. Ισως τελικά να είμαι. Ισως όμως και να φοβάμαι τις ευθύνες που μετά πρέπει εγώ η ίδια να αναλάβω. Και θα είναι σίγουρα βαριές εάν κάτι δεν πάει καλά. Παραμένω λοιπόν στο μότο μου, σε κατάσταση αναμονής, όπως λέω και στο προφίλ μου.....
Λυπηθείτε με φίλοι μου και μη με πυροβολείτε....προς το παρόν......

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΝΑΙ ή ΟΧΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Φίλοι μου, εδώ και καιρό δυσκολεύομαι να πάρω μιαν απόφαση, η οποία είναι σοβαρή και σημαντική. Υπάρχουν υπέρ, κατά και ο αστάθμητος παράγοντας. Επειδή ο κόμπος έφτασε στο χτένι και δε σηκώνει άλλη αναβολή, αλλά παρ΄όλα αυτά συνεχώς αμφιταλαντεύομαι, θέλω τη βοήθειά σας. Χωρίς να γνωρίζετε την ερώτηση, σας καλώ απλώς να μου απαντήσετε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό τεστ δικής μου έμπνευσης....Πιστέψτε με όμως, το αποτέλεσμα θα μετρήσει και θα έχει ειδικό βάρος στην τελική απόφασή μου. Επιπλέον, επιφυλάσσομαι να σας ανακοινώσω εν ευθέτω χρόνω ποιά ήταν η ερώτηση...............

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Μία ανάπαυλα απ΄τα ....στενάχωρα




Αχ φίλοι μου...Πόσες φορές πάνω στα νεύρα μας με τα στραβά κι ανάποδα αυτής της χώρας, δεν έχουμε σκεφτεί, φωνάξει ή ακόμη και αποφασίσει(οι πιο τολμηροί) να την εγκαταλείψουμε και να πάμε να ζήσουμε αλλού!
Και μετά, πέφτεις πάνω σε μία τέτοια φωτογραφία και λες: Ε, όχι! Αυτή είναι η Ελλάδα μου! Η Ελλάδα που αγάπησα και αγαπώ...Δεν πάω πουθενά. Ας μείνουν αυτοί με τον δήθεν πολιτισμό τους και τον καθωσπρεσπισμό τους κι εγώ εδώ με τα παζάρια μου, τη λαϊκή μου, το γουρουνόπουλο στη λαδόκολα, την καντίνα με τα "βρώμικα"....
Αυτή είναι η χώρα μας. Τα στριγκ μαζί με τους χαλβάδες. Αυτός ο αχταρμάς, αυτό το χύμα είναι η ομορφιά της.
Πώς να το κάνουμε;
Οπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει.....

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

ονειρόδραμα....


Κυνήγησα τα όνειρά μου.....
μα τα είδα να χάνονται....
και να γίνονται σκιές...
ο δρόμος ήταν δύσκολος....
τον περπάτησα όσο μπορούσα.....
όταν κουράστηκα σταμάτησα.....
και τα όνειρα δεν τα πρόλαβα....
μπορεί και να με περιμένουν ακόμη...
στο τέλος του δρόμου...
δεν ξέρω....
μπορεί να ξεκινήσω πάλι τη διαδρομή...
μέσα στην ομίχλη.....
για να τα φτάσω...
δεν ξέρω....
δεν λυπάμαι που κουράστηκα....
δεν μετανιώνω που προσπάθησα...
άξιζε ο κόπος που τα κυνήγησα...
τα χαμένα μου όνειρα τα αγαπάω και δεν θα τα χαρίσω σε κανέναν...

σσ. Αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στον άνθρωπο που μοιράστηκε και πίστεψε τα όνειρά μου επειδή με αγάπησε....

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Hello kitty!!!!

(παραγγελία του Μάριου)






παλιμπαιδισμός(ο)ουσ.παλίμπαις,-αιδος η συμπεριφορά του παλίμπαιδος, το να συμπεριφέρεται ενήλικο άτομο και ιδίως ηλικιωμένο παιδιάστικα, ξαναμώραμα

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Κόσμος ....αγγελικά πλασμένος


Δύο.........διαφορετικά σχολικά λεωφορεία!




Γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;


Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Καλή αρχή.....


Πλησιάζει η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Τα κεφάλια μέσα για μαθητές και γονείς. Φτου! κι απ΄την αρχή. Διαβάσματα, ατέλειωτα πηγαινέλα στα φροντιστήρια, ξενύχτια πάνω στα βιβλία (λέμε τώρα)...Κουράγιο παιδιά...Ας οπλιστούμε όλοι με υπομονή κι ας προσπαθήσουμε να μη φορτώσουμε τα παιδιά- τους πιο σκληρά εργαζόμενους -με τα δικά μας άγχη και τις δικές μας ανασφάλειες. Προέχει η σωματική και ψυχική τους υγεία και η ισορροπημένη οικογενειακή ζωή. Το παιχνίδι, η ξεκούραση, ο αθλητισμός, τα φλερτ, η ψυχαγωγία, είναι απαραίτητα. Δεν είναι πολυτέλειες. Το πρώτο μας μέλημα είναι να τους χτίσουμε ένα μέλλον με αξίες και ιδανικά, να τους βοηθήσουμε να γίνουν σωστοί, έντιμοι και καλλιεργημένοι πολίτες με ανοιχτά μυαλά και διευρυμένους ορίζοντες, για να ζουν και όχι απλά να υπάρχουν. Στο χέρι μας είναι να τους δώσουμε ερεθίσματα. Η ζωή δεν τελειώνει στο σχολείο. Συνεχίζεται στα αθλητικά κέντρα, στα μουσεία, στα πάρκα, στα θέατρα, στον κινηματογράφο. Κάποια στιγμή, το σχολείο πρέπει να σταματήσει να είναι εφιάλτης όταν το ζούμε από μέσα, και γλυκιά ανάμνηση όταν περάσουν τα χρόνια και το αναπολούμε....




Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Mε μια λέξη....Amelie

Το βαλς της Αμελί πάντα μου ραγίζει την καρδιά....
Ει, παραπονιάρικες ψυχούλες, ευαίσθητα φιλαράκια, σας το αφιερώνω...

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Οι καλύβες της νοσταλγίας....


Το μικρό αγόρι είναι ο αδελφός μου...




















Οι φιλενάδες....(όρθια η μητέρα μου, στη μέση η θεία μου)









Ο πατέρας μου κάνει ηλιοθεραπεία...
Πίσω οι
καλύβες.



Γιατί όλο θέλω να γυρίζω στα παλιά; Να σκαλίζω τη μνήμη μου και τα συρτάρια μου, να αναπολώ και να φαντάζομαι άλλες εποχές; Γιατί αυτές οι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες που μυρίζουν θάλασσα και αρμύρα με γεμίζουν νοσταλγία; Από πολύ μικρή, περνούσα σχεδόν όλα τα καλοκαίρια στο Σαράντι, τον παραθαλάσσιο μικρό οικισμό κοντά στο χωριό μου τα Χώστια Θηβών. Ανέμελες, χαρούμενες, ξέγνοιαστες διακοπές. Εγώ τις καλύβες δεν τις πρόλαβα. Αμυδρά τις θυμάται ο αδελφός μου...κι έπειτα κρατήσαμε και φυλάξαμε στη μνήμη μας σαν πολύτιμα δώρα ό,τι μπορέσαμε από τις διηγήσεις των μεγαλύτερων....
----------------------------------------------------------------------------------

".....Οταν ήμουν μικρό παιδί, τα καλοκαίρια οι γονείς μου συνήθιζαν να με στέλνουνε στο χωριό. Εκεί, σε μεγάλα πέτρινα σπίτια με κεραμίδια, ζούσανε ακόμη οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Οταν η ζέστη άρχισε να γίνεται ανυπόφορη, αφήνανε τα νοικοκυριά τους και έρχονταν να περάσουνε το υπόλοιπο καλοκαίρι τους πλάι στη θάλασσα. Φτιάχνανε
καλύβες με ξερόκλαδα που ευωδιάζανε, κολλητά τη μια πλάι στην άλλη, τις ντύνανε από μέσα με πεντακάθαρα σεντόνια και όλοι μαζί ζούσανε τις χαρές του καλοκαιριού κοντά στο νερό μέχρι να΄ρθουνε τα πρωτοβρόχια και να ξαναγυρίσουνε πίσω στα μεγάλα πέτρινα σπίτια της σιωπής.
Μέσα στις
καλύβες, τα παιδιά κοιμόνταν πάνω σε ράντζα και οι μεγάλοι κάτω σε παχιά στρωσίδια.Τότε όλοι φορούσαμε εύκολα ρούχα, φαρδιά και ευχάριστα. Μπροστά από τις καλύβες, μέσα στην άμμο βάζανε δυο τρεις μεγάλες, τετράγωνες, κόκκινες πέτρες και κάνανε μικρές εστίες. Εκεί οι γυναίκες ανάβανε φωτιά, ζεσταίνανε το νερό και μαγειρεύανε. Τα πιάτα ήταν τσίγκινα και οι χύτρες από πηλό. Ο,τι κι αν φτιάχνανε είχε μεγάλη νοστιμιά και μοσχομύριζε την ώρα που γινότανε. Το μεσημέρι μετά το φαγητό τραβούσανε τα σεντόνια μπροστά από τις καλύβες και όλοι πέφτανε να χορτάσουνε τον ύπνο μέσα στην πιο ευχάριστη και δροσερή σκιά.
Τα απογεύματα μέχρι να πέσει ο ήλιος, εμείς τα παιδιά ήμασταν μέσα στη θάλασσα και ψάχναμε το βυθό.Κοχύλια και αχινοί, πίνες και μικρά καβούρια ήταν τα λάφυρά μας. Οι μεγάλοι φεύγανε στα καφενεία και οι γυναίκες φροντίζανε το βραδινό τραπέζι. Οταν ο ήλιος χανότανε πριν πέσει ακόμη το σκοτάδι, μας φωνάζανε πίσω, μας ξεπλένανε και μας φορούσανε ρούχα φρεσκοπλυμένα. Μετά ανάβανε μια λάμπα πετρελαίου και όλοι μαζί τρώγαμε πάνω στα βότσαλα, με το κυματάκι να σκάει στα ξυπόλυτα πόδια μας. Υστερα στα καφενεία ανάβανε λάμπες δυνατές και αρχίζανε να ακούγονται οι φωνογράφοι. Οι νεώτεροι, που το αίμα τους έβραζε, χτενίζανε τα μαλλιά, φορούσανε μακριά παντελόνια και πηγαίνανε να πιούνε και να χορέψουνε με τις μουσικές.
Η νύχτα είχε έρθει. Βαθύ σκοτάδι ανέμελο και λάδι το νερό. Βάρκες με πυροφάνια περνούσανε μπροστά μας. Πάνω στην πλώρη τους, όρθιοι, γυμνόστηθοι ψαράδες κρατούσανε καμάκια, ψάχνοντας να χτυπήσουνε χταπόδια. Από μακριά, ακούγονταν οι μουσικές κι εμείς οι μικρότεροι καθόμασταν στις ξύλινες εξέδρες με τα πόδια κρεμασμένα πάνω από το σκοτεινό νερό, να βλέπουμε λίγα μέτρα μακριά τους νέους άντρες να χορεύουνε, για να γλυκάνουνε μέσα τους το θηρίο της νιότης τους που ήδη είχε πιαστεί στο δόκανο του έρωτα. Κέρασματα,μεζέδες, κρασί και γυροβολιές μέχρι το άχτι τους να βγει με τον ιδρώτα και να φύγει ψηλά στον αέρα, μέσα στην απεραντοσύνη του έναστρου ουρανού, πριν προλάβει να ακονίσει ακυβέρνητα μαχαίρια. Κάτω από τις ξύλινες εξέδρες που οι ψαράδες δένανε τα καϊκια τους, τα νερά αφρίζανε. Οι καταστηματάρχες που είχανε τα καφενεία, δένανε με χοντρά σχοινιά ολοζώντανους ροφούς για να΄χουνε περίσσευμα όταν θα΄ρθει στο μαγαζί τους κάποιος πλούσιος ξενιτεμένος να φάει ψαρόσουπα με όλο του το σόι.
Εμείς οι μικροί δεν ξέραμε πώς να πετάξουμε το θυμό μας, που σιγά σιγά είχε αρχίσει να βουίζει σα μελίσσι στο κεφάλι μας. Η ζωή για μας ήταν ακόμη πολύ μακριά. Ούτε τσιγάρο δεν μπορούσαμε να καπνίσουμε ακόμη στα κρυφά. Αυτό μας τρέλαινε και για να κάνουμε κάτι ανάποδο, κάθε λίγο και λιγάκι, τραβούσαμε με βία τα σκοινιά που ήταν δεμένα τα δυνατά ψάρια κάτω από το νερό. Τους χαλούσαμε τον ύπνο και πάνω στο μαρτύριο της σκλαβιάς τους, χωρίς να το ξέρουμε, τα φορτώναμε και με το μαρτύριο της αϋπνίας.
Σιγά σιγά τα φώτα σβήνανε, τα γραμμόφωνα και τα όργανα σταματούσανε και το μυρωμένο σκοτάδι έβγαινε ο τελικός νικητής. Ψηλά από τον ουρανό πέφτανε αστέρια, σα να πετούσε φούχτες κάρβουνα ο Θεός που δε φτάνανε στη γη. Η θάλασσα λαγοκοιμότανε και τα κύματά της μόλις που ακούγονταν. Η νύχτα είχε προχωρήσει, αλλά κανείς δεν ήθελε να τραβήξει την αυλαία του ύπνου και να σβήσει από το μυαλό του το θαύμα που ζούσε. Ετσι, όλοι κάνανε παρέες μπροστά από τις
καλύβες και μένανε να συζητάνε ως τα βαθιά χαράματα.... "

Απόσπασμα από το βιβλίο Σαράντα Κύματα του Γιώργου Μανιώτη

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Κόκκινο βαθύ



Οι όμορφοι στίχοι του φίλου Γιάννη, η γλυκιά μελωδία του Στέφανου Κορκολή και η μαγευτική φωνή της Μελίνας Ασλανίδου...μας ταξιδεύουν μακριά έστω και για λίγο.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Εχει πανσέληνο απόψε......κι είναι ωραία


glitter-graphics.com

Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δε νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δε νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε όλα ωραία.

στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Χαρούλα Αλεξίου

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

I'm back!!! but it's too bad....

Επέστρεψα -που λέτε- επέστρεψε και ο κόμπος στο λαιμό, το βάρος στο στήθος, οι κομάρες στα πόδια κλπ. Αναπολώ τις βουτιές στη θάλασσα και τις βούτες στις χωριάτικες σαλάτες, αλλά πρέπει να μπούμε σε πρόγραμμα διατροφής, διότι ξεφύγαμε εις στας διακοπάς. Ετρώγαμε κάτι ελαφρύ το μεσημέρι, μασαμπουκιάζαμε το απόβραδο... Από μαυρισματάκι, καλά τα πήγαμε, δεν έχω παράπονο, βοήθησε και το coppertone με δείκτη προστασίας 3, έτσι για να μην είμαστε εντελώς χύμα στο κύμα. Anyway guys, σας αγαπώ και μου λείψατε...

σσ. Ακόμη, ψάχνω από πού να κρατηθώ...Λέτε να είμαι μια αμετανόητη γκρινιάρα ή μια καταθλιπτική σαραντάρα plus, που τα χρονάκια της περιπλέκουν τα προβλήματά της; Μη βιαστείτε να με κατηγορήσετε. Δε χρειάζομαι στοργή και προδέρμ. Το ξέρω πως μόνη μου πρέπει να βρω την άκρη.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Φίλοι μου θα σας αποχωριστώ για λίγες εβδομάδες. Εγκαταλείπω το κλεινόν άστυ για ...ολίγες καλοκαιρινές διακοπές. Σας εύχομαι να περάσετε καλά όπου κι αν πάτε. Να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους αγαπημένους σας. Θα μου λείψετε...
Εις το επανιδείν...

GlitterGraphics.gr

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Ο σκοταδόψυχος

Αναζητώντας αφορμές να φτιάξω λίγο τη διάθεσή μου, θυμήθηκα ξανά τον ποιητή Φανφάρα. Απολαύστε τη μοναδική σκηνή και τις εκπληκτικές ερμηνείες και όσοι επιθυμείτε, σχολιάστε...κι ελάτε να ανταλλάξουμε απόψεις.


Ο Σκοταδόψυχος
του ποιητού Τιμολέοντος Φανφάρα

Φαρμάκι έχω στην Ψυχή
Φέρνει μαυρίλα θολερή
Στα στήθια μου

Κικιρίκουουουουου!!!!!

Νύχτα αξημέρωτη ξανά
Με το πιοτό της με κερνά
Εβίβα μου

Κικιρίκουουουουου!!!!!

Σκοτάδι πίνω για πιοτό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω

Κικιρίκουουουουου!!!!!

Ντέφι της λύσσας μου κρατώ
Πω πω πω πω
πω πω πω πω

Κικιρίκουουουουου!!!!!

Και το Μυαλό μου είναι θολό
Πω πω πω πω
πω πω πω πω.....
Πω

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

εφυγε και ο ξανθός άγγελος



Εφυγε σε ηλικία 62 ετών, νικημένη από τον καρκίνο και η Farrah Fawcett, ο πιο γοητευτικός άγγελος της μικρής οθόνης. Η γυναίκα με το τέλειο χαμόγελο και το "μπουκλωτό μαλλί" όπως συνήθιζε να λέει ο αδελφός μου, όταν παρακολουθούσαμε τη θρυλική σειρά "Οι άγγελοι του Τσάρλι". Σύμβολο του σεξ στη δεκαετία του 70, η Farrah Fawcett, διατηρούσε πολλά χρόνια δεσμό με τον διάσημο ηθοποιό Ryan Ο΄Νeel με τον οποίο είχε αποκτήσει και ένα γιο. Επρόκειτο να παντρευτούν αλλά τους πρόλαβε το μοιραίο.



Αντίο Μάικλ...



Πέθανε ο Μάικλ Τζάκσον! Το ίνδαλμα των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων...Υπάρχει πάρτυ της δεκαετίας του 80 όπου δεν ακούστηκαν τα τραγούδια του; Ποιός δεν προσπάθησε να μιμηθεί τις φοβερές χορευτικές του φιγούρες; Ακόμη και τις Απόκριες μασκαρευτήκαμε Μάικλ Τζάκσον. Αφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 51ός ετών. Η καρδιά του δεν άντεξε τις ταλαιπωρίες στις οποίες είχε υποβάλλει τον οργανισμό του ο παγκοσμίου φήμης σταρ της ποπ. Ηταν η κλασική περίπτωση ανθρώπου με άστρο! Ενα άστρο που έφτασε ως τα πέρατα της γης. Ο Μάικλ Τζάκσον ακροβατούσε ανάμεσα στο παραμύθι και στην αληθινή ζωή. Ηταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ενα ακόμη παράδειγμα ανθρώπου που πλήρωσε ακριβά το τίμημα του πλούτου και της δόξας. Δηλαδή, επιβεβαιώνεται η άποψη ότι οι πλούσιοι και διάσημοι είναι δυστυχείς, όσο οι φτωχοί και άσημοι; Πιθανόν. Τον Μάικλ Τζάκσον θα τον θυμόμαστε πάντα για το μεγάλο ταλέντο του και γιατί μεγαλώσαμε και ταυτιστήκαμε μαζί του στα χρόνια της παιδικής μας ξεγνοιασιάς. Την εποχή του ξεπεσμού του και της "λευκής μεταμόρφωσης-παραμόρφωσης- καλύτερα να τη διαγράψουμε από τη μνήμη μας....

Οι στίχοι του τραγουδιού We are the World ήταν του Μάικλ Τζάκσον...

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Συγνώμη για το μελό....



glitter-graphics.com

Νωρίς το πρωί έσπασα κατά λάθος το αγαπημένο μου ποτήρι. Ηταν ένα παράταιρο, ροζ, γυάλινο ποτήρι, με τη Μίνι Μάους. Βρισκόταν πάντα έξω σε ετοιμότητα, συνήθως πάνω στο τραπέζι, δεν είχε καμία ξεχωριστή θέση στα ντουλάπια της κουζίνας μαζί με τα υπόλοιπα ποτήρια.
Ο κακός οιωνός επαληθεύτηκε. Από εκεί και πέρα, όλη η υπόλοιπη ημέρα κύλησε στραβά. Η μία αναποδιά διαδεχόταν την άλλη. Στενοχώρια, υπερένταση. Μία από τις αναποδιές αυτές, ουσιαστικά την προκάλεσα εγώ, σα να με έπιασε τάση αυτοκαταστροφής.
Κάποια στιγμή νύχτωσε και τότε... με πήραν τα ζουμιά.
Εκλαψα. Εκλαψα με τη ψυχή μου. Είναι αυτό που λένε οι ψυχοθεραπευτές αλλά και ο απλός λαός, ξέσπασα. Ξέσπασα, ΝΑΙ. Οχι φυσικά για το ποτήρι, αλλά επειδή ένιωσα μέσα μου, πολύ αδικημένη, πολύ πληγωμένη.
Τότε ήταν που σκέφτηκα να μπω στο μπλογκ μου και να γράψω. Μάλιστα, άρχισα να έχω τις αμφιβολίες μου για το εάν έχει τελικά κάποια αξία η ύπαρξη αυτού του μπλογκ. Παρολίγον, να το πάρει κι αυτό η μπάλα της μελαγχολίας και να το διαγράψω. Προς το παρόν τη γλύτωσε.
Μία συγκεκριμένη κατάσταση που κρατά εδώ και πολύ καιρό, με έχει διαλύσει. Πέφτω, σηκώνομαι, ξανακυλάω. Ερευνες λένε πως τα συναισθήματα όσων βιώνουν την ανεργία, είναι ίδια με του πένθους.
Βέβαια, λόγω ιδιοσυγκρασίας, πιθανόν και ζωδίου, είμαι οπλισμένη με γαϊδουρινή υπομονή. Μαζεύω τα κομμάτια μου και προσπαθώ να λειτουργήσω σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Αυτό το κάνω βασικά για τους γύρω μου, για τους αγαπημένους μου. Προσπαθώ να προσποιούμαι ότι όλα πάνε καλά, προσπαθώ να μετατρέψω τα ανούσια σε σημαντικά, κάνω τα απλά, καθημερινά πράγματα να φαντάζουν σπουδαία, ενώ δεν είναι, ή τουλάχιστον επειδή δε νιώθω εγώ καλά, δε βρίσκω νόημα σ΄αυτά. Στο τέλος, μπαίνω κι εγώ μέσα στο ίδιο το παραμύθι που πλάθω και υποκρίνομαι ότι εν τέλει όλα πάνε καλά. Λέω μέσα μου τη γνωστή φράση "δε βαριέσαι, την υγειά μας να΄χουμε" για να πείσω τον εαυτό μου να μη ζητά αυτά που δικαιούται.

Και επανέρχομαι στο κλάμα. Λένε ότι σε βοηθά να ξεσπάσεις, να ξελαφρώσεις, ότι ανακουφίζει, λυτρώνει. Εμένα, πάλι με τσακίζει. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση μετά από κλάμα να έχω νιώσει καλύτερα. Αντιθέτως, νιώθω ....άδεια. Επίσης, νιώθω ένα πολύ άσχημο συναίσθημα, αυτό που νομίζεις ότι θέλεις ή πρέπει να κλάψεις κι άλλο, αλλά δεν μπορείς. Τα δάκρυα έχουν στερέψει.
Και πάλι, μετά από όσα έγραψα εδώ, δεν έχω καλύψει ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη μου να ξεσπάσω.
Κάποιες φορές, δεν είναι ανάγκη να συμβεί κάτι απόλυτα και ξεκάθαρα τραγικό για να σου προκαλέσει θλίψη. Μαζεύεις σιγά σιγά κομμάτια λύπης και όταν συμπληρωθεί το παζλ, λες....
ΦΤΑΝΕΙ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ...

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Την Κυριακή των ευρωεκλογών....να φύγετε!!! Να πάτε αλλού!!!


Σκάνδαλα,διαφθορά,διαπλοκή,ανεργία,φτώχια,κοινωνικές ανισότητες.... Αυτή είναι η πραγματική ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ κύριε Γιώργο Παπανδρέου. Κι εσύ πρωθυπουργέ μας, Κώστα Καραμανλή....μην ψάχνεις για ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ. Θα είναι όλοι παραλία...εκτός από εμένα που η μαύρη μοίρα με έριξε στην εφορευτική επιτροπή την Κυριακή (να και μία θέση με την οποία με "τίμησε" η ελληνική πολιτεία). Φίλοι μου, κάντε μια βουτιά και για μένα..

σσ. Δεν ξεχνώ τα λεγόμενα μικρά κόμματα-διευκρινίζω- της Αριστεράς. Αλλά που να πάρει η ευχή, είδαν κι εκεί πολλά τα μάτια μου και βρίσκομαι σε πλήρη σύγχυση! Εν τέλει, κάντε ό,τι σας φωτίσει ο θεός...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Δύναμη ψυχής ....από μικρούς ήρωες

Εστυψα το μυαλό μου αρκετή ώρα για να βρω λόγια....που θα μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωσα βλέποντας αυτό το βίντεο. Κατά ένα περίεργο τρόπο, εκτός από τη συγκίνηση που με κατέκλυσε, ένιωσα και ένα άλλο περίεργο συναίσθημα. Ναι, αυτό μπορώ κάπως να το περιγράψω...ένιωσα την ανάγκη να γίνω καλύτερος άνθρωπος....δηλαδή να προσπαθήσω. Ευχαριστώ πολύ τη δασκάλα του Μάριου, Αγγελική Κορκοβέλου που μου υπέδειξε αυτή τη ....μικρή ιστορία.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

χρόνια πολλά....μαμά


glitter-graphics.com


μαμά γερνάω

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης




Μάνα "απλή και πειστική και
δυνατή μαζί, επιβλητική
και ανεξάρτητη"
(Γ.Ρίτσος)

Σάββατο 9 Μαΐου 2009



μόνο μουσική...




Αυτό το ονειρικό κομμάτι είναι έργο του Αντονιν Λέοπολντ Ντβόρζακ, τσέχου συνθέτη της ρομαντικής περιόδου. Το αφιερώνω σε όλες τις μητέρες....

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Ξημερώνει ...πρωτομαγιά


πρωτομαγιά είναι...λουλούδια





πρωτομαγιά είναι...αγώνες






Ζήσε αυτή τη μέρα!



Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως...






Γεννήθηκε μια πρωταπριλιά, και σαν σήμερα στις 29 Απριλίου 1930 έφυγε από τη ζωή η Μαρία Πολυδούρη...Η λατρεμένη ποιήτρια, η αντισυμβατική γυναίκα, η γοητευτική ύπαρξη που ύμνησε τον έρωτα και έζησε με αληθινό πάθος τη σύντομη ζωή της. Καληνύχτα....





σσ. στίχοι:μαρία πολυδούρη
σύνθεση: Δημήτρης Παπαδημητρίου
ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Αφιερωμένο στους μεγάλους που θυμούνται ότι υπήρξαν....παιδιά

"Αυτό για μένα είναι το πιο όμορφο και το πιο λυπημένο τοπίο στον κόσμο.Είναι το ίδιο τοπίο μ΄εκείνο της προηγούμενης σελίδας, αλλά το ζωγράφισα ακόμα μια φορά για να σας το δείξω καλά. Εδώ πρωτοφανερώθηκε πάνω στη Γη ο μικρός Πρίγκηπας κι ύστερα πάλι εξαφανίστηκε. Κοιτάξτε προσεκτικά το τοπίο αυτό, ώστε να μπορείτε σίγουρα να το αναγνωρίσετε, αν ταξιδέψετε ποτέ στην Αφρική, στην έρημο. Κι αν τύχει και περάσετε από εκεί, σας ικετεύω, μη βιαστείτε, περιμένετε λίγο κάτω απ΄ τ΄αστέρι. Αν κάποιο παιδί λοιπόν σας πλησιάσει, αν γελάει, αν έχει χρυσαφένια μαλλιά, αν δεν απαντάει στις ερωτήσεις σας, θα καταλάβετε αμέσως ποιος είναι. Τότε κάντε μου σας παρακαλώ τη χάρη, μη μ΄αφήσετε τόσο λυπημένο: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε..."


Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Coco avant Chanel





Η γλυκιά Οντρέ Τοτού, η πρωταγωνίστρια της αγαπημένης μας ταινίας Αμελί, θα υποδυθεί τη θρυλική σχεδιάστρια μόδας Κοκό Σανέλ, σε μία ταινία που θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες της Γαλλίας αυτή την εβδομάδα. Tαυτόχρονα, παίρνει τη σκυτάλη από τη Νικόλ Κίντμαν στη διαφήμιση του αρώματος Chanel 5. Ο τίτλος της ταινίας, που σκηνοθέτησε η Αν Φοντέν, είναι Coco avant Chanel.

Τον επόμενο μήνα, η Τοτού θα εμφανιστεί ως η μυστηριώδης ηρωίδα μίας δίλεπτης τηλεοπτικής διαφήμισης του αρώματος Chanel No 5, από το σκηνοθέτη της Αμελί, Ζαν Πιερ Ζενέ, της ταινίας που την έκανε διάσημη το 2001. Η ταινία μικρού μήκους, που χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να ολοκληρωθεί, δείχνει την Τοτού να καταδιώκεται από έναν γοητευτικό άγνωστο μέσα στο τρένο Orient Express, το οποίο κατευθύνεται προς την Κωνσταντινούπολη.

πηγή:in.gr

σσ. Δεν ξέρω για την ταινία, αλλά το διαφημιστικό σποτάκι μου ακούγεται πολλά υποσχόμενο, κορίτσια. Φυσικά, ο γοητευτικός θα μυρίσει το μεθυστικό άρωμα της Οντρέ και θα τρέξει πίσω της... Προβλέπω ότι θα πρόκειται για ένα μικρό κινηματογραφικό θαύμα με ... παριζιάνικο αέρα.

Τα playmobil έκλεισαν τα ....35

Γερμανική εταιρεία παιχνιδιών που τη δεκαετία του ΄70 κατέφυγε σε μια λύση ανάγκης για να επιβιώσει, σήμερα, 35 χρόνια αργότερα, έχει γίνει κολοσσός στο είδος της, η τρίτη πιο σημαντική εταιρεία παιχνιδιών στον κόσμο. Ο λόγος για την κατασκευάστρια των Playmobil, που κάθε παιδί στον δυτικό κόσμο ξέρει τα ανθρωπάκια της. Εφευρέτης τους ήταν ο Χανς Μπε, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Ιανουάριο σε ηλικία 79 ετών. Σήμερα, ο μηχανισμός τους είναι πιο πολύπλοκος και πιο λεπτομερής. Εχουν πλέον ό,τι στολή μπορείς να φανταστείς ανάλογα με το θέμα, από σκιέρ μέχρι ... νύφη.
Η ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνονται είναι παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών. Ομως, υπάρχουν και ενήλικες που δεν κατάφεραν να εγκαταλείψουν τις μικρές τους φιγούρες. ( μη με κοιτάτε περίεργα...ναι κι εγώ τα έχω φυλαγμένα τα playmobil μου μαζί με αυτά του γιου μου στο πατάρι).
Η κατασκευάστρια εταιρεία Geobra Brandstatter είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική κατάσταση, διότι λόγω της πετρελαϊκής κρίσης, είχε καταστεί πανάκριβη η κατασκευή μεγάλων πλαστικών παιχνιδιών. Έτσι, λόγω χαμηλού κόστους, δημιουργήθηκαν οι μικρές φιγούρες. Hταν τόσο συμπαθητικές και τα παιδιά γρήγορα ήθελαν να κάνουν συλλογές, να φτιάξουν έναν κόσμο, τον κόσμο των μεγάλων. Οι φιγούρες κινούνταν, περπατούσαν, κάθονταν στο αυτοκίνητο.
Σήμερα, 35 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην αγορά, έχουν πουληθεί περισσότερες από 2 δισ. φιγούρες. Τα playmobilakia είναι και φιλειρηνιστές. Η εταιρεία απαγορεύει φιγούρες που έχουν να κάνουν με τη βία, τον πόλεμο ή τις διακρίσεις εναντίον μειονοτήτων. Υπάρχουν, βέβαια αστυνόμοι, καουμπόηδες και πειρατές. Οπως και να΄χει, η χαμογελαστή φατσούλα της φιγούρας δεν αφήνει στα παιδιά περιθώρια να αναπτύξουν επιθετικές συμπεριφορές.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

καλό Πάσχα σε όλους!!!


Τιμώντας τους Ελεύθερους Πολιορκημένους....


















Εστω και καθυστερημένα-λόγω τεχνικών δυσκολιών-δημοσιεύω αυτή την ανάρτηση για τις εορταστικές εκδηλώσεις του σαββατοκύριακου στο Μεσολόγγι για την 183η επέτειο της ηρωικής εξόδου.
Οι εκδηλώσεις έγιναν παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ παραβρέθηκε η βουλευτής Βάσω Παπανδρέου, ενώ παρέστησαν επίσης οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ και ΓΕΑ. Χιλιάδες κόσμου παρακολούθησαν το βράδι του Σαββάτου και το πρωί της Κυριακής την μεγάλη πομπή της ιερής εικόνας της εξόδου, με τη συνοδεία δεκάδων φιλαρμονικών και αποστολών με παραδοσιακές στολές από όλη τη χώρα και την Κύπρο. Επίσης, το βράδι του Σαββάτου στον Κήπο των Ηρώων έγινε η αναπαράσταση της ανατίναξης από το Χρήστο Καψάλη.
Στην ομιλία του ο κ. Παπούλιας τόνισε μεταξύ άλλων: " η έξοδος των Ελεύθερων Πολιορκημένων είναι ένας άθλος πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα, μια υπέρβαση. Το Μεσολόγγι αποτελεί για τον ελληνισμό διαχρονικό σύμβολο αγώνων για ελευθερία και δικαιοσύνη."

σσ. Αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στο θείο μου Γεράσιμο Κυριαζή που τόσο αγάπησε την ιδιαίτερη πατρίδα του το Μεσολόγγι...

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Χωριουδάκι μου.....σου΄ρχομαι!


Χώστια Θηβών


Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Μυστήριο τρένο

Το θέμα μου σήμερα θα σας ξαφνιάσει...Τους τελευταίους μήνες που χρησιμοποιώ τον προαστιακό, μου γεννήθηκε μια απορία. Ακόμη και όταν δεν είναι ώρα αιχμής, με αποτέλεσμα τα βαγόνια να είναι άδεια και να υπάρχουν άπειρες κενές θέσεις, παρατηρώ τους επιβάτες που εισέρχονται-λες και είναι συνεννοημένοι-να ξεκινούν άνευ λόγου και αιτίας μία διαδρομή στο εσωτερικό του συρμού και από τις δύο πλευρές. Υπάρχουν κάποιοι που βολτάρουν, ωστόσο οι περισσότεροι έχουν ένα γρήγορο και αποφασιστικό βήμα (κάποιοι μάλιστα σχεδόν τρέχουν) λες και ψάχνουν τη δική τους συγκεκριμένη θέση. Τους βλέπω να διασχίζουν τους διαδρόμους, να περνούν τα γυάλινα διαχωριστικά και να χάνονται στα βάθη του διαδρόμου. (Δε μιλώ βέβαια για τους ταξιδιώτες με αποσκευές που λογικό είναι να ψάχνουν για μια θέση πιο βολική).
Ιδού τα ερωτήματα που προκύπτουν: η διάταξη των καθισμάτων ( αν δεν κάνω λάθος) είναι ίδια σε όλο το μήκος του τρένου. Δηλαδή υπάρχουν τα αεροπορικού τύπου διθέσια καθίσματα και οι παράλληλες μονές θέσεις. Να πεις ότι αναζητούν καλύτερη θέα; Παράλογο, αφού είναι ίδια ανάλογα με το ποιά πλευρά θα επιλέξεις να καθίσεις. Να πεις ότι θέλουν να είναι κοντά σε συγκεκριμένη πόρτα ώστε όταν εξέλθουν να βρίσκονται σε πιο βολικό σημείο και να μην περπατήσουν πολύ για τον προορισμό τους; Μα αυτό το κάνουν ήδη μέσα στο τρένο. Εξάλλου, δεν πρόκειται για τόσο μακρύ όχημα. Αυτό που προκαλεί μάλιστα εντύπωση είναι πως την περίεργη αυτή πρακτική δεν την εφαρμόζουν μόνο τα νέα παιδιά που φυσικά είναι αεικίνητα και δεν μπορούν να μπαστακωθούν σ΄ένα σημείο. Το κάνουν και μεγάλοι άνθρωποι.
Τι να κρύβεται άραγε στα άδυτα του συρμού; Μυστήριο....Εκτός κι αν οι φρενήρεις ρυθμοί της καθημερινότητας μάς έχουν κυριεύσει τόσο πολύ, που ακόμη κι όταν μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε λίγες στιγμές ηρεμίας μέσα στην τρέλα, εμείς πάλι προτιμάμε το πήγαινε-έλα.....

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Καμπανάκι της Εριν Μπρόκοβιτς ...για Ασωπό



Με τη ρύπανση στον Ασωπό ποταμό ασχολείται το τελευταίο διάστημα η διάσημη ακτιβίστρια δικηγόρος Εριν Μπρόκοβιτς, γνωστή από την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνίστρια την Τζούλια Ρόμπερτς. Η Μπρόκοβιτς θα παραστεί στις 15 Απριλίου σε συνέδριο για το θέμα στο ευρωκοινοβούλιο. Η διάσημη δικηγόρος έστειλε μάλιστα επιστολή στον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα και του ζήτησε να παρέμβει στην ελληνική κυβέρνηση για τη λήψη μέτρων.
" Οι άνθρωποι στην Ελλάδα πεθαίνουν και η κυβέρνησή τους στέκεται στο περιθώριο" αναφέρει στην επιστολή της. " Ο Ασωπός-συνεχίζει- εμφανίζει επίπεδα εξασθενούς χρωμίου 400.000 φορές υψηλότερα από το κανονικό και οι θάνατοι από καρκίνο στις περιοχές που υδροδοτεί, έχουν αυξηθεί από 6% σε 32%".
Η Εριν Μπρόκοβιτς έγινε γνωστή όταν αποκάλυψε το σκάνδαλο με τη ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής Χίνκλεϊ της Καλιφόρνια με εξασθενές χρώμιο από τις τοπικές βιομηχανίες.
(Πηγή: in.gr)

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Είμαι το Νο 8 ....και είμαι καλά!


Η μία είδηση μετά την άλλη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι έχουμε επιστρέψει στον εργασιακό μεσαίωνα. Οπως αποκάλυψε το περιοδικό Spiegel, η γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ Lidl παραβίαζε τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων, συγκεντρώνοντας στοιχεία για την κατάσταση της υγείας τους... Η αποκάλυψη βασίστηκε σε έγγραφα που βρέθηκαν τυχαία σε καλάθι αχρήστων. Προέκυψε πως η εταιρεία μεταξύ του 2008 και αρχών του 2009, διατηρούσε φάκελο για τον κάθε εργαζόμενο με τίτλο Κατάσταση Υγείας. Εκεί αναγράφονταν σχόλια όπως: " αφαίρεση όγκου, αλλά καλοήθους", " Θέλει να μείνει έγκυος με τεχνητή γονιμοποίηση" και άλλα παρόμοια. Οι υπεύθυνοι του Lidl Γερμανίας διέψευσαν την ύπαρξη των φακέλων. Ωστόσο, ανάλογο σκάνδαλο κατασκοπείας σε βάρος των εργαζομένων με χρήση μικροκαμερών είχε αποκαλυφθεί και πέρσι στον ίδιο όμιλο που μόνο στη Γερμανία απασχολεί 53.000 εργαζόμενους. Και μη χειρότερα.... σε λίγο πριν κάνουν πρόσληψη, θα εξετάζουν και τα δόντια των εργαζομένων, όπως τα άλογα.
(Πηγή troktiko)

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Τα ψέματα τελείωσαν!!!









΄Οταν το ψέμα και η υποκρισία έχουν γίνει καθημερινότητα, τι να μας πει η πρωταπριλιά; Το έθιμο αυτό μπορεί πλέον να βρει το νόημά του μόνο στις φάρσες που σκάρωσαν σήμερα οι μαθητές στους δασκάλους τους. Αστεία που τα προετοίμαζαν αρκετές ημέρες πριν για να γελάσουν με τις αντιδράσεις της δασκάλας. Προτιμώ να μάθω τις δικές τους σκανταλιές και αρνούμαι να παρακολουθήσω τα -εκ προοιμίου -κακόγουστα χωρατά και τις ηλίθιες φάρσες που σίγουρα έστησαν σήμερα τα κανάλια.
ΟΧΙ λοιπόν στα κακά ψέματα!!

Σας αφιερώνω το σονέτο Πρωταπριλιά του Γεωργίου Δροσίνη.

Πρωταπριλιά

Αν σήμερα κανείς σας πει
πως τάχα αυτή που αγαπάτε
άλλον κοιτάζει, μην κοπεί
το αίμα σας-χαμογελάτε.

Κι αν άλλος πει χωρίς ντροπή:
Εις την αγάπη σας να πάτε,
αποκριθήτε: " Σιωπή,
και για κουτό μη με περνάτε".

Τους φίλους σας για την ψευτιά τους
σήμερα να φοβάσθε μόνο,
ταις φίλαις σας όλον το χρόνο.

Γιατ΄έχουνε μεσ΄στη ματιά τους
στα λόγια τους και στα φιλιά
Παντοτινή Πρωταπριλιά.



Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Back to the 70's and 80's....

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

love me

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

AND THE WINNER IS....












































Αν μάθαμε κάτι καλά -έστω και παπαγαλίζοντας- στο μάθημα της ιστορίας που διδαχτήκαμε αισίως επί 12 συναπτά έτη στο σχολείο μας, είναι πως η ένδοξη χώρα μας, έχει αναδείξει σπουδαίους άνδρες. Ο καθείς στον τομέα του. Αν μας ρωτούσαν εάν θα συμπεριλαμβάναμε στη λίστα των μεγάλων Ελλήνων, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ή τον Μέγα Αλέξανδρο, θα το κάναμε αβίαστα.
Από την άποψη αυτή, δε χρειαζόταν να μας το υπενθυμίσει το -κατά τα άλλα -σύνθετο, φιλόδοξο (μήπως και κομματάκι ματαιόδοξο;) και πρωτοποριακό για τα ελληνικά τηλεοπτικά χρονικά εγχείρημα του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ που φέρει τον τίτλο "Μεγάλοι Ελληνες".
Αυτό που -κατά τη γνώμη μας - απαξιώνει το συγκεκριμένο τηλεοπτικό προϊόν και ίσως και να το ευτελίζει, είναι το όλο concept της προβολής του θέματος και της ψηφοφορίας μέσω του διαδικτύου ή με sms που περίπου μετατρέπει τις ιστορικές προσωπικότητες σε φιγούρες του δυτικού lifestyle, τύπου καλλιτέχνες πίστας. "Οι κάλπες άνοιξαν", "Γνωρίστε το top 10", "Στην τελική ευθεία η κούρσα για την ανάδειξη του μεγαλύτερου έλληνα", "πλησιάζει ο μεγάλος τελικός, το ψηφοδέλτιο είναι στα χέρια σας" . Μήπως σας θυμίζουν κι εσάς Eurovision ή ριάλιτι σώου, αυτού του είδους οι φράσεις; Πώς σας φαίνεται η προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τη λεζάντα "ψηφίστε με"; Γιατί όλα έχουν μπει στη λογική των ερωτηματολογίων και των διαγωνισμών; Γιατί να δημιουργείται η πλασματική διάθεση αγωνίας για τον τελικό νικητή; Τελικά, λειτουργούμε με όρους τηλεοπτικού μάρκετινγκ ή έγκυρης επιστημονικής ανάλυσης;
Και γιατί έμειναν εκτός λίστας, Ρίτσος, Καβάφης, Ελύτης, Καζαντζάκης (ενδεικτικά παραδείγματα) έναντι του Κωνσταντίνου Καραμανλή που πέρασε στην πρώτη δεκάδα; Ποιά λογική υπαγόρευσε τη συμμετοχή της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Θοδωρή Ζαγοράκη στον κατάλογο; Για να προκαταλάβει τις αντιδράσεις βέβαια, ο τηλεοπτικός σταθμός έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι έδωσε ελεύθερο βήμα στους πολίτες να επιλέξουν μόνοι τους τις προσωπικότητες που προτιμούν. Και τι έγινε στα ξεσκαρταρίσματα των προηγούμενων φάσεων; Πόσο άχρηστοι μπορεί να ήταν αυτοί οι έλληνες που αποκλείστηκαν; Και γιατί πρέπει η βαθμολογία να στηρίζεται σε 5 γενικά χαρακτηριστικά: ευφυϊα, κληρονομιά, ηγεσία, ανδρεία και ευσπλαχνία που ισχύουν συλλήβδην για όλους τους συμμετέχοντες στη λίστα, ακόμη και αν φαντάζουν παράταιρα;
΄Η το άλλο το ανεκδιήγητο, που κατά τα πρότυπα τηλεπαιχνιδιού, οι παρουσιαστές των 10 ντοκιμαντέρ (επιφανείς ιστορικοί, πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι , ηθοποιοί κλπ) θα αναλάβουν ρόλο συνηγόρου υπεράσπισης του κάθε υποψηφίου "μεγάλου Ελληνα" με πάθος και επιχειρήματα ώστε να αναδειχθεί ο "δικός τους" στην πρώτη θέση της λίστας; Κανονικό πανηγυράκι!!