Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Αφιερωμένο στους μεγάλους που θυμούνται ότι υπήρξαν....παιδιά

"Αυτό για μένα είναι το πιο όμορφο και το πιο λυπημένο τοπίο στον κόσμο.Είναι το ίδιο τοπίο μ΄εκείνο της προηγούμενης σελίδας, αλλά το ζωγράφισα ακόμα μια φορά για να σας το δείξω καλά. Εδώ πρωτοφανερώθηκε πάνω στη Γη ο μικρός Πρίγκηπας κι ύστερα πάλι εξαφανίστηκε. Κοιτάξτε προσεκτικά το τοπίο αυτό, ώστε να μπορείτε σίγουρα να το αναγνωρίσετε, αν ταξιδέψετε ποτέ στην Αφρική, στην έρημο. Κι αν τύχει και περάσετε από εκεί, σας ικετεύω, μη βιαστείτε, περιμένετε λίγο κάτω απ΄ τ΄αστέρι. Αν κάποιο παιδί λοιπόν σας πλησιάσει, αν γελάει, αν έχει χρυσαφένια μαλλιά, αν δεν απαντάει στις ερωτήσεις σας, θα καταλάβετε αμέσως ποιος είναι. Τότε κάντε μου σας παρακαλώ τη χάρη, μη μ΄αφήσετε τόσο λυπημένο: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε..."


3 σχόλια:

EgoEtsiToVlepo είπε...

Μου χτύπησες μια από τις πιο ευαίσθητες χορδές μου τώρα με τον λατρεμένο μικρό πρίγκιπα!
Η σκηνή με την αλεπού είναι ο,τι πιο αγαπημένο!
Σε ευχαριστώ,εφτιαξες την υπόλοιπη μερα μου!

bubbles είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
bubbles είπε...

Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο αγαπησιάρικο απ΄ τον μικρό Πρίγκηπα. Είναι όντως λατρεμένος!